این روزها هرکس به رسم اعتقاد و مرام خودش احترام نگه می دارد؛ یکی حسین علیه السلام را ارباب میخواند و برایش عزا میگیرد، دیگری از معرفت و مردی و آزادگی می گوید و آن یکی …
آنانی هم که به هیچ کدام از این باورها معتقد نیستند، به احترام هم میهنانشان اقلا این چند روز را رعایت میکنند…
اما چه بگوییم از کسانی که این روزها را به جشن و پایکوبی میگذرانند… این داستان از زمان بابی ها(پیروان علی محمد باب که بهائیان او را به عنوان امام دوازدهم شیعیان و پیامبر آیین بابی قبول دارند) شروع شد. به گواهی تاریخِ بهائیان(۱)، بابی ها در ایام عاشورا در “کربلا” رقص و پایکوبی می کردند…
البته این جشن ها تا همین چند سال پیش هم ادامه داشت… بهاییان کشورمان، شب دوم محرم، شب ورود کاروان، هنگام عزاداری همشهریانشان، برای بهاءالله(پیامبرشان) جشن تولد میگرفتند، میزدند و میرقصیدند…
هموطن بهائی، نمیگویم بی احساس و عاطفه ای، اما همه بدانیم این روزها برای ما شیعیان، برای حسینی که شما هم به او معتقدید حرمت دارد…
(۱)مائده ی آسمانی جزء هشتم
دیدگاهتان را بنویسید