بیش از نیم قرن است که اسرائیل ظالم به خاک کشور فلسطین حمله کرده و بخش های زیادی از این کشور را به تصرّف خود درآورده است و در بین این سالها به غیر از کشورهایی که از این تجاوز سود می برند، سایر کشورها این ظلمِ آشکار را محکوم کردند و بیانیه های فراوانی علیه اسرائیلِ ظالم صادر کرده اند.
نکته ی جالب اینجاست که در هیچ یک از مکتوبات و بیانیه های بیت العدلِ بهائیان، سخنی از این ظلمِ آشکار اسرائیل نسبت به فلسطینیان نیامده است؛
در صورتی که هر عقل سلیمی حکم می کند که این جنایات، زشت و ناپسند است و مظلوم باید مورد حمایت قرار گیرد، نه ظالم.
جالبتر اینکه وقتی به مکتوبات رهبران بهائیت می نگریم، دلیل حمایت کردن بهائیان از ظلم و ظالم بیشتر آشکار می شود.
در جلد سوم کتاب امر و خلق می خوانیم: «زخم ستمکاران را مرهم نهید و درد ظالمان را درمان شوید. اگر زهر دهند شهد دهید. اگر شمشیر دهند شکر و شیر بخشید. اگر اهانت کنند، اعانت نمایید.»
این است مسلکی که هیچ کجایش به الهی بودن نمی خورد.
دیدگاهتان را بنویسید