قبله، جایگاهی است که پیروان یک دین، در هر جای دنیا که باشند، به­ سوی آن نماز می­ گذارند.

بهاییان نیز قبله­ ای دارند که محلّ آن در شهر عکا (فلسطین اشغالی) است. عکا محلّ دفن میرزا حسین­علی نوری (بهاء­الله) رهبر بهاییان است که بهاییان، اعمال عبادی خود را رو به­ سوی جنازه ­ی مدفون او به جا می­ آورند؛

البتّه دستور جناب بهاء الله آن بوده که بهاییان در زمان حیاتش نیز به سمت او عبادت کنند!!!

بحث خداشناسی در میان تعالیم بهاییان، بحثی گیج ­کننده است؛ چرا که مدّعی خدایی در این آیین کم نیست؛

باری سیّد باب خود را ذات خداوند معرفی می­ کند و گاهی جناب بهاءالله، خدایی همه­ ی خدایان را، رشحه ­ای از ترشّحات وجودی خود می­ داند. گاهی جناب بهاءالله خود را خالق تمام موجودات می‌پندارد و گاهی همین خدا زندانی می‌شود و گاهی در خراب‌ترین سرزمین‌ها مسکن می‌گزیند.

خدا شناسی در بهاییّت هر چه هست، با یکتاپرستی میان موحّدان تفاوت جدّی دارد و این­گونه ادّعاها در «عصر ارتباطات»، سخنان فرعون را به بنی­ اسراییل تداعی می­ کند که به آنان می­ گفت: “من خداوند بزرگ­تر شما هستم!”