اکنون نزدیک به سی سال است که سلمان رُشدی در نظر مسلمانان و دنیای اسلام طرد و رانده شده است. او کسی است که لقب “سر” (sir) و منصب “شوالیه گری” (kinghthood) از سوی دربار انگلیس به وی اعطاء شده است.

طبق عُرف انگلیس لقب “سر” و نشان “شوالیه گری” به کسانی اعطاء میشود که کار و خدمات برجسته و ارزشمندی برای دولت انگلیس انجام داده باشند.

حال این سؤال مطرح میشود که جناب عبدالبهاء (رهبر بهائیان) و سلمان رُشدی، هر دو چه خدمات برجسته ای برای انگلیس انجام داده بودند که از دیدگاه دربار انگلیس باید به عنوان خدمتگزار بزرگ دربار مورد ستایش و تقدیر قرار گیرند؟!

دولت انگلیس با چه انگیزه ای به نویسنده کتاب موهن آیات شیطانی که خشم و اعتراض نه تنها مسلمانان، بلکه پیروان ادیان توحیدی را برانگیخت، چنین القاب برجسته ای اعطاء میکند؟!

آیا تقدیر از توهین کننده به اسلام و پیامبر، نشانه اسلام ستیزی دربار انگلیس نیست؟!

از آن طرف در حالی که در بحبوحه ی جنگ جهانی اول، قوای استعماری انگلیس در حال لگدکوب کردن دولت مسلمان عثمانی و تسخیر سرزمین های فلسطینیان هستند تا مقدمات تأسیس دولت اسرائیل را فراهم کنند، چه اتفاقی افتاده که یک رهبر جامعه نه چندان گسترده بهائیت در آن زمان را شایسته دریافت لقب “سر” و نشان شوالیه گری، آن هم از نوع “نشان شهسوار فرمانده طریقت امپراطوری انگلستان (KBE)”، که تنها و تنها به افراد تبعه بریتانیا داده میشود، می نماید؟!

بی دلیل نیست که جناب عباس افندی با نگارش نامه ای خطاب به جورج پنجم امپراطور انگلیس، دعا میکند خداوند سایه بلند همت انگلیس را بر سر سرزمین فلسطین مستدام بدارد!!!!(مکاتیب، جلد ۵)