از جمله تعالیمی که در بهائیت فقط در حد شعار مطرح شده است، تعلیم وحدت عالم انسانی می‌باشد که رهبران بهائی این تعالیم را جدید و بکر می‌دانند و معتقدند تنها خودشان موضوع وحدت دین انسان‌ها را برای اولین بار در طول تاریخ بشر مطرح کرده‌اند.

دومین رهبر بهائیان، جناب عباس افندی در کتاب خطابات بزرگ صفحه ۱۹۱ می‌گوید: از جمله این تعالیم وحدت عالم انسانی است، این در کدام کتاب است؟ نشان بدهید. و صلح عمومی است، این در کدام کتاب است؟ و دین باید سبب محبت و الفت باشد، اگر نباشد عدم دین بهتر است، این در کدام کتاب است؟

همچنین ایشان در جای دیگر می‌نویسد: این تعالیم پیش از ظهور بهاء الله کلمه‌ای از آن در ایران مسموع نشده بود.این را تحقیق فرمایید تا بر شما ظاهر و آشکار شود.

بر هر انسان اهل تحقیقی به وضوح پیداست که گفته‌های این جنابان گزافه‌ای بیش نیست، چرا که وحدت عالم انسانی موضوعی است که از دیر باز توسط انبیای الهی مطرح شده است و پیامبران دائماً مردم را به وحدت و یکپارچگی فرا می‌خواندند. چنان که در دستورات کلیسا می‌خوانیم: ای شنوندگان شما را می‌گویم! دشمنان خود را دوست بدارید و با کسانی که از شما نفرت کنند، احسان کنید. و هر که شما را لعن کند برای او برکت بطلبید. و برای هر که با شما کینه دارد، دعای خیر کنید…

و چنان که می‌خواهید مردم با شما عمل کنند، شما نیز به همین طور با ایشان سلوک نمایید؛ زیرا اگر محبان خود را محبت نمایید، شما را چه فضیلت است؟ زیرا گناهکاران هم محبان خود را محبت می‌نمایند.

همچنین در کتاب مقدس زرتشتیان آرزوی وحدت جامعه نیکان بدین صورت بیان شده:

بشود که ما با همه راستان که در سراسر هفت کشور زمین هستند همکار و انباز باشیم. بشود که آن‌ها با ما و ما با آن‌ها یکی باشیم. بشود که همه با یکدیگر محبت و معاونت کنیم و سراسر کردار نیکی که از این رو برآورده شود در گنجینه‌ی اهورا مزدا جاودان خواهد ماند. آخرین گهنبار۱و۲

همان‌طور که می‌دانید در جای جای دین مبین اسلام نیز انسان‌ها را به وحدت بین مردمان فرا خوانده است تا ظلم و ستم از میان برود.

حتی خود جناب عباس افندی نیز در جایی دیگر به سابقه‌ی و حدت عالم انسانی در ادیان گذشته اعتراف می‌کند و می‌نویسد:

امروز هر کسی به وحدت بشر خدمت کند در درگاه احدیت مقبول است؛ زیرا جمیع انبیای الهی در وحدت عالم انسانی کوشیدند و خدمت به عالم انسانی کردند، زیرا اساس تعالیم الهی وحدت عالم انسانی است. حضرت موسی خدمت به وحدت انسانی نمود، حضرت مسیح وحدت عالم انسانی تاسیس کرد، حضرت محمد اعلان وحدت انسانی نمود. انجیل و تورات و قرآن اساس وحدت انسانی تاسیس نمودند. شریعت الله یکی است و دین الله یکی و آن الفت و محبت است. حضرت بهاءالله تجدید تعالیم انبیاء فرمود. (خطابات/ج ۱/ص ۱۸و۱۹)

جالب است که بحث سابقه‌ی این تعالیم را با سه بیت شعر معروف از سعدی شیرین سخن به پایان رسانیم:

بنی آدم اعضای یکدیگرند                 که در آفرینش ز یک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار             دگر عضوها را نماند قرار

تو کز محنت دیگران بی غمی               نشاید که نامت نهند آدمی

مردمان ترک، گروه های قومی اوراسیایی^(۱) اند که در آسیای شمالی، مرکزی و غربی در کشورهاییهمچون مغولستان، چین، روسیه، قرقیزستان، ازبکستان، ترکمنستان، تاجیکستان، افغانستان، ایران، جمهوری آذربایجان،عراق، قبرس، ترکیه و یونان سکونت دارند. مهم ترین پیوند تاریخی آنان، جداازتاریخ زبان، این است که جز یاقوتستان و چوواش در سیبری همگی مسلمان اند. مردمان ترک را می توان به دوگروه غربی و شرقی تقسیم کرد که گروه غربی شامل مردمان ترک جنوب غرب اروپا و جنوب غرب آسیا ساکن ترکیه و شمال غرب ایران هستند و گروه شرقی شامل آسیای مرکزی،قزاقستان و منطقه ی خود مختار اویغور در سینکیانگ چین هستند^(۲).

هموطنان ترک زبان ما افتخارات بزرگی دارند که تنها اهل فرهنگ و خرد، قدر آن ها را می دانند.

از مشاهیر ترک می توان به ستار خان و باقر خان (از سردران جنبش مشروطه خواه ایران)، لیلا محمداوا (اولین خلبان زن مسلمان)، لو لاندانو (فیزیکدان و برنده ی جایزه ی نوبل)، محمد حسینشهریار و پروین اعتصامی (شاعر)، علی دایی (فوتبالست و مربی)، کریم باقری (فوتبالیست)، حسین رضازاده (وزنه بردار و قهرمان جهانی المپیک برای سال های متمادی)، علامه ی مجلسی (دانشمند شیعه و نویسنده ی کتاب الغدیر) و … اشاره کرد.

 و حال اگر کسی ادعای فهم و کمال کند و خود را رهبر و پیشوای مرام و مسلکی بداند و از همه مهم تر خود را مدافع وحدت عالم انسانی و برابری همه ی ملت ها شمارد، دیگر این همه تعصبات را برای چه با خود به دوش می کشد؟

این تعجب انسان را بر نمی انگیزاند که جناب عبدالبهاء مردم ترک زبان را از نظر عقل و شعور و ادراک در آن حد نداند که حتی پاسخ پرسش ایشان را بدهد و حتی اگر بداند مخاطب از نژاد ترک است، پاسخی بگوید که  در عین مضحک بودن، پرسنده دیگر دم بر نیاورد؟

عبدالبهاء خود، بنا بر آنچه فاضل مازندرانی در جلد سوم اسرار الآثار صفحه ۴۲ آورده، می گوید: ( جمال پاشا چون به عکا رسید و ملاقات مرا خواست بر الاغ سوار شده و به قصد خانه اش رفتم. همین که مرا دید استقبال کرد و مرا به کنارش نشاندو چنین گفت: …

پاسخ جناب عبدالبهاء به جمال پاشا:  اندیشیدم که ترک است و باید جوابی مضحک و مسکت داد! )

این گونه تصورات ناصحیح در مورد مردم ترک زبان در بابیت و بهاییت، چندان هم بی سابقه و عجیب نیست.

آری، این است تکه ای از پازل پنهان وحدت عالم انسانی از دیدگاه مسلک بهاییت.

 ……………………………………..