تقلید بهائیت از کتب آسمانی گذشته

34


از آنجا که بهائیان تعالیم خود به خصوص “وحدت عالم انسانی” را از ابداعات و ابتکارات خود برمی شمرند و ادعا دارند کسی آن را نمی دانسته، لازم دانستیم این گزافه گویی را برهمگان روشن سازیم؛ به همین سبب عباراتی را در کتب آسمانی گذشته یافتیم که همه ی آنها این آموزه را مطرح کرده اند و ما برحسب اختصار تنها به ذکر چند نمونه از آنها بسنده می کنیم.
در کتاب انجیل متی باب پنجم از آیه ۳۸ تا ۴۸ می خوانیم: «هر کس از تو سؤال کند بدو ببخش و از کسی که قرض از تو خواهد روی خود را مگردان. من به شما می گویم دشمن خود را محبت کنید و برای لعن کنندگان خود برکت بطلبید. و به آنانی که از شما نفرت کنند احسان کنید و به هر که به شما فحش دهد و جفا رساند دعای خیر کنید.»
همچنین کنفوسیوس در حدود شش قرن قبل از میلاد مسیح می گفت: «مردم چهار دریا باهم برادرند.»
در کتاب مقدس زرتشتیان آرزوی وحدت جامعه نیکان بدین صورت بیان شده: «بشود که ما با همه راستان که در سراسر هفت کشور زمین هستند همکار و انباز باشیم. بشود که آنها با ما و ما با آنها یکی باشیم.»
همینطور در دستورات کلیسا نیز دستور به وحدت داده شده: «ای شنوندگان شما را می گویم! دشمنان خود را دوست بدارید. و با کسانی که از شما نفرت کنند، احسان کنید. و هر که شما را لعن کند برای او برکت بطلبید. و برای هر که با شما کینه دارد، دعای خیر کنید…»
همچنین در قرآن کریم نیز آیات بسیاری به چشم میخورد که انسان ها را به وحدت و محبت و برابری و خیرخواهی دعوت می کند که ذکر آنها در این مقال نمی گنجد.

میبینیم که تقلید بهایت از کتب آسمانی گذشته مغایر حقیقت است.

telegram4

دیدگاه‌ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *