با اعتقاد به وحدت عالم انسانی، همه بهاییان در تحقیق و انتخاب دین آزادند ولی کسی حق ندارد با رویگردانان از بهاییت حتی تکلم کند!!!!!
باوجود اینکه پیروان بهاییت مدعی اند که اولا تفاوتی میان نوع انسان از هیچ لحاظ وجود ندارد و ثانیا راه تحقیق و پرسش در اعتقادشان همیشه باز است و محدودیتی برای تحقیق وجود ندارد، و هرکس هر زمان خواست میتواند آزادانه دین خود را تغییر دهد.
نخستین رهبر بهاییت، حتی تکلم و همنشینی با رویگردانان از بهاییت را جایز نمیداند و اینگونه میگوید： «باید از معرضین در کل شئون اعراض نماییم و در آنی مؤانست و مجالست را جایز ندانیم که قسم به خداکه انفس خبیثه انفس طیبه را می گدازد چنان که نارحطب یابسه را و حر ثلج بارده را.» (بهاءالله، مائده آسمانی)
و به همین گونه در جایی دیگر：«با نفوس معرض که اعراضشان ظاهر شده معاشرت و تکلم و ملاقات جایز نه، هذا حکم قد نزل من سماء آمر قدیم» (بهاء الله، مائده آسمانی)
ناگفته نماند که ایشان شیعیان مسلمان را هم جزء مشرکین می دانند. چنان که درص کتاب مائده آسمانی و نیز رحیق مختوم آمده است: «لعمرالله حزب شیعه از مشرکین از قلم اعلی در صحیفه حمرا مذکور و مسطور.» به راستی چه باید گفت؟
چگونه ممکن است باز هم از وحدت عالم انسانی و معاشرت با همه ی آنان که روی زمین اند دم زنند؟
خود معتقدین به بهاییت با مشاهده این موارد و اینکه خود بهاءالله در کتاب بدیع خود گفته است：”تناقض را در ساحت مظاهر الهیه راه نبوده و نخواهد بود”، چه خواهند گفت و چه تصمیمی خواهند گرفت؟
دیدگاهتان را بنویسید