نخستین رهبر بهائیان، جناب بهاءالله، که بهائیان وجود او را نورانی و به دور از معصیت و گناه می دانند در مورد دوستداران خود و بقیه انسان ها در کتاب مائده آسمانی عباراتی دارد که ترجمه آن چنین است:
«دوستداران من دُرّ و جواهر و مابقی ایشان سنگریزه های زمین خاکی اند.»
جالب اینجاست که پسر ایشان یعنی جناب عبدالبهاء سخن پدر را زیر پا گذاشته و کمی عقلانی تر به این مسئله نگریسته؛ عبدالبهاء در کتاب خطابات می گوید:
«به ما چه ربطی دارد که این مؤمن است یا آن مؤمن نیست؛ ما نمی توانیم نفسی را بر نفسی ترجیح دهیم.»
با بهائیان است که زحمت تحقیق و بررسی را بر خود هموار کرده و روشن سازند که نظر کدام یک از این دو ناصحیح است؟ غیر بهائیان دوست اند یا سنگریزه ؟
️کدامیک اشتباه میگوید؟ بهاءالله، عبدالبهاء، یا هر دو؟!
دیدگاهتان را بنویسید