آیا “تحری حقیقت” از ابتکارات بهائیت است؟
اولین تعلیم از تعالیم دوازده گانه بهائیت، تحری حقیقت است که بهائی ها آن را همچون تعالیم دیگرشان از ابتکارات خود می دانند و به خود انحصار و اختصاص می دهند. چنانکه جناب عباس افندی در کتاب مکاتیب می نویسد: «این تعالیم پیش از ظهور بهاءالله کلمه ای از آن در ایران مسموع نشده بود. این را تحقیق فرمایید تا بر شما ظاهر و آشکار گردد.»
باید دانست که پی جویی و کنجکاوی برای شناخت حقایق، بُعدی از ابعاد روح بشر و جزئی از خمیره و فطرت اوست که وی را به تجسّس و تفحّص بر می انگیزاند و از این روست که همگان در اصل لزوم حقیقت جویی متفق اند و کسی آن را به خود اختصاص نمی دهد و از ابتکارات خود نمی داند.
اگر از آیات بسیار قرآن کریم در خصوص جستجو و تحقیق برای یافتن حقیقت بگذریم، در کتاب های ادیان گذشته نیز دعوت به جستجو برای یافتن حقیقت، بسیار به چشم می خورد. از جمله احمد یزدانی بهائی، در کتاب مبادی روحانی، از اوستای زرتشت چنین نقل می کند: «ای نیکوان، به گوش خود بشنوید و به منش پاکیزه ببینید، سپس هر مرد و زن از برای خود راه بگزینید.»
همچنین در کتاب انجیل می خوانیم: «همه چیز را تحقیق کنید و به آنچه نیکوست متمسّک باشید. از هر نوع بدی احتراز نمایید.»
دیدگاهتان را بنویسید