انجام دادن عبادت در ادیان الهی، نشاندهندهی میزان ایمان پیروان، راهی برای سعادت و برقراری ارتباط میان ایشان و پروردگار تلقی میشود. هرچند کیفیت و چگونگی انجام عبادات در ادیان مختلف، گوناگون است، اما آنچه که میان تمامی ادیان الهی مشترک است، این است که پیامبر هر دین و پیروانش، به دستورات صادرهی از جانب خداوند برای انجام عبادات، عاملترند.
جناب حسینعلینوری ملقب به بهاءالله یکی از آموزههای لازم الإجرا و عبادات واجب برای هر شخص بهائی را خواندن نماز دانسته است. وی در کتاب اقدس، که شامل مجموعهای از احکام و تعالیم بهائیت میباشد، تعداد رکعتهای یکی از نمازهای آئین خود را ۹ رکعت اعلام کرده است: «همانا بر شما نمازی ۹ رکعتی واجب شده است که باید آن را برای خداوندی که آیات را نازل میکند، بخوانید…»
میرزا حسینعلی نوری، با ترغیب پیروان خود به اقامهی این نماز، تأکید میدارد که روش قرائت این نماز را در ورقهای دیگر به صورت مجزا، شرح داده است:«به تحقیق که ما شرح این نماز را در ورقهای دیگر شرح دادیم. رستگار باد کسی که عمل کند بدانچه امر شده از ناحیهی پروردگار…».
آنگونه که در کتاب گنجینه حدود و احکام بهائیان آمده است، سرنوشت این نماز اینگونه بود که در جریان اختلاف عباس و محمدعلی (فرزندان بهاءالله) بر سر جانشینی پدر، با قدرت گرفتن عباسافندی، مقداری از آثار و نوشتههای پدر، که منحصراً در دست محمدعلی بود، مفقود شده است. یکی از این آثار، نماز ۹ رکعتی بهائیان بوده است. از آن پس، نماز ۹ رکعتی که میرزا حسینعلی نوری بر پیروان خود واجب کرد، برای همیشه مفقود شد و امروزه هیچیک از بهائیان از مفاد آن، اطلاع ندارند.
اما با صرف نظر از چگونگی گم شدن این نماز؛ آنچه در خور توجه است، عدم اطلاع عباسافندی (فرزند بهاءالله که بهائیان او را جانشین به حق پدر میدانند)، از نحوه و چگونگی خواندن این نماز است.
اینک سؤال این است مگر خود جناب بهاءالله در زمان حیاتش این نماز را نمیخوانده که پیروان و فرزندانش آن را بیاموزند و به آن عمل کنند! آیا قابل باور است که عباسافندی و مریدان بهاء، روش قرائت این نماز را از پدر و رهبر خود یاد نگرفته باشند! به نظر میرسد که جناب بهاءالله، حتی برای یاد گرفتن اطرافیان هم حاضر به خواندن این نماز نشده و به تعلیمی که خود آورده و بر آن تأکید بسیار کرده، پایبند نبوده است.
دیدگاهتان را بنویسید